یکی از مسئولین هنری استان در زمینه ادبیات، زیر تیتری با عنوان مطلب جاری به عوامل ضعف ادبیات معاصر پرداخته بود و نکاتی متذکر شده بود که قابل تامل است. وی در بخشی از سخنانش یکی از عوامل این ضعف را عملکرد هنرمندان و متولیان فرهنگی ذکر کرده بود عاملی که در زنجان بیش از همه چیز به چشم می زند در دهه گذشته متولیان امر ادبیات استان غالبا از جنس ادبیات نبودند و آشنایی و تسلط کافی در ارائه برنامه های جامع و مفید برای تولید آثار بهتر و پیشرفت وضع ادبیات نداشتند و به غیر از معدودی از مسئولان  بقیه از مشاوره با هنرمندان(نویسندگان و شعرا) نیز پرهیز می کردند و با وجود برنامه های نامناسب و غیرهدفمند، صد البته هنرمند انگیزه هایش را برای خلق اثری مطلوب از دست می دهد.

انگیزه های مالی نیز در هنر نقش موثری دارد چرا که باعث می شود هنرمند به نسبت وقتی که برای نوشتن می گذارد از دغدغه های مالی فارغ شود البته در ایران تاکنون به نویسندگی و شاعری به عنوان شغل نگریسته نشده است و ارتزاق شعرا و نویسندگان از راه نوشتن نیست. علاوه بر ضعف مدیریت، ضعف آثار و دغدغه های اولیه زندگی مردم(که صد البته مطالعه دغدغه اولیه شان نیست)، فقر فرهنگی و فقر مطالعه که حتی تحصیل کرده ها هم مستثنی نیستند و صد البته تیراژ خیلی اندک کتابها عمده دلایل فقدان انگیزه کافی برای نوشتن است. تیراژ 1000 جلد که گاهی حتی در عرض دو سال هم به تجدید چاپ نمی رسد را نمی توان پشتوانه خوبی برای یک نویسنده یا شاعر دانست.(مقایسه کنید با تیراژ میلیونی کتاب در کشورهایی که جمعیت شان با ما برابر است - یا حتی با سوریه و لبنان و آذربایجان و ... که در مقابلشان دم از فرهنگ و علم می زنیم- ).

این مسئول محترم در قسمتی از سخنانش گفته:« حوزه هنری زنجان در بحث ادبیات معاصر فقط به کارگاه های شعر و داستان اکتفا کرده است، در واقع اقدامی که بتواند به رشد و ارتقای سطح ادبیات معاصر بینجامد صورت نگرفته است. »

عارضم خدمت دوست عزیزمان که حتی تشکیل کارگاه داستان و شعر اگر با برنامه و هدفمند باشد و برای یک دوره مشخص اهداف خاصی تعیین شده باشد و حرکت در همان مسیر باشد در پیشبرد شعر و داستان موثر است چطور که خیلی از بزرگان ما از همین جلسات برخاسته اند. این که چرا جلسات حوزه به نتیجه نرسیده بحث جداگانه ایست که برمی گردد به مدیریت، برنامه ریزی و صدالبته هزینه ای که می کند.

ایشان به عدم تعامل مناسب هنرمندان و متولیان فرهنگی اشاره کرده اند و گفته اند در بحث قرارداد هنرمند نسبت به قرارداد خود حسن کار نشان نمی دهد و مسئول هنری نیز در تقابل این امر هنرمند را به حاشیه سپرده.

این دوست عزیزمان در این مورد کمی از انصاف دور شده اند. کدام قرارداد؟ با کدام مبلغ و با چه کسی؟ مسئولین محترم وقتی با نویسندگان و شعرای همشهری خودمان قرارداد می بندند برای 12 جلسه 3 ساعته 100 هزار تومان دستمزد می دهند و وقتی نویسنده یا شاعری هم سطح یا پایین تر از استان دیگری می آورند برای هر جلسه 100-150 هزار تومان هزینه می کنند. بماند این حرفها! سالهاست که مرتضایی ها و خامه پرست ها و وحیدی ها به این قراردادها عادت کرده اند و فقط به عشق اعتلای شعر و داستان زنجان زحمت می کشند و وقتی به مسئولی بله بله و چشم چشم نگفتند از جلسات حذف می شوند نه به خاطر عدم حسن اجرای قرارداد جناب حیدری! اما قطعا به حاشیه نمی روند که هنرمند در بطن جامعه است و خلق اثر سوای شرکت در جلسات است. اگر مسئول هنری به زعم خود با جلوگیری از حضور شاعر یا نویسنده ای در جلسات قصد حذف او را دارد از این غافل است که نویسنده و شاعر به نوشتن زنده است نه به شرکت در جلسات. شرکت نویسنده و شاعر در جلسات برای دیگران سودمندتر است تا خودش! با حذف هنرمند از جلسات بیش از آنکه خودش متضرر شود در مرحله اول جامعه و هنرجویان و در مرحله دوم خود مسئول هنری متضرر می شود که کارش دادن بیلان سالانه و نشان دادن عملکرد خوب خود به مسئولان مافوقش می باشد.

البته حرف برای گفتن زیاد است ولی فعلا ناگفته ماندنش به صلاح است.